Καταζητείται ο Πάολο Κοέλιο.
Ο ευρών δεν αμειφθήσεται.
Τι θέλατε αφέντες μου άνεργο να μ’ αφήσετε;
Το λοιπόν, σφάξε με αγά μου,
να ακούς τα πινελίκια μου και τα μπατηρ-ιμά μου.
Από πού ν’ αρχίσω;
Φτώχεια κατηραμένη…porca miseria το λένε οι ιταλιάνοι…
« Μη με περνάς κυρία μου» που λένε κι οι ζητιάνοι…
Τόσες γλώσσες που έμαθα, τι θα τις κάνω; Γαλλικά, λοντρεζικά, τεντζερεδικά* και πιάνο;
Μάλιστα…δεν ήξερα να μάθω «να τα πιάνω»!
Να πάω Πανεπιστήμιο, σε μια σχολή μεγάλη.
να κάνω δικτακτορικό
στη Φορομπηχτική, στο μάρκεντινγκ
στην Τοκογλυφοπάλη.
Να πάω στο Dancing with the stars,
μέση να κάνω, λάστιχο
και όχι να παιδεύομαι με τούτο το τετράστιχο…
Να γίνω βιομήχανος, να φτιάχνω μανταλάκια
ή έστω να διοριστώ, να πλέκω ζιπουνάκια.
Βγάζει κανένας τίποτα σήμερα απ’ τα…στιχάκια;
Μα κυκλοφόρησε στα πέριξ, κι ένα, που το λέει το ποίημα.
Ένα στιχάκι, «όλα τα…κλεφτά».
Μιλάει για κόσμο και κοσμάκη που τα’ πιασε χοντρά.
Μακάρι να’ ξερα πως γίνονται όλα αυτά.
Όπως και να’ χει, είμαι ένας βλαξ.
Αντί να μελετήσω ΠΑΣΟΚ, πήγα και διάβασα τον Μαρξ.
Μα ας κάνω μια σκέψη θετική. Άν ζοριστώ, κάτι θα βγάλω…
Κάτι, βαρύ, εμετικό,
να γίνει και πανώ…
Όταν κάτι δεν το θες καθόλου,… όλο το σύμπαν,
συνομωτεί για να το ψηφίσεις.
“Έχεις ταλέντο! Μην τα αφήσεις!”
λένε όλοι.
Και μετά τρέχουν να αγοράσουν αυτοκίνητα
και πέντε κινητά.
Μια γκόμενα μου είπε, έχω κατάθλιψη.
Είναι κολλητικό;Πώς φεύγει;
«Με αγάπη» μου λέει, « ξέρω’ γω».
Τώρα μάλιστα…
Κι εγώ που νόμιζα μιλούσε σοβαρά.
Υπερβολές των γυναικών. Δεν έχω κατάθλιψη, καλέ.
Απλά, ποθώ τη Μόνικα, την Αντζελίνα και
την άλλη την τσαχπίνα, την πώς τη λεν, την Μπιγιονσέ.
Άντε και την Κάθλιν Ζέτα.
Να μ’ αγαπήσουνε τρελά, παθητικά, σουλεϊμάνικα.
κι όχι για μια ξεπέτα.
Πώς κολλάς κατάθλιψη;
Όταν παλεύεις να ξεκολλήσεις τις σελίδες από το βιβλιάριο καταθέσεων.
Κι όταν η ύπαρξή σου κλείνεται εντός των παρενθέσεων…
Μπορεί να μην σκέφτομαι θετικά, σκέφτομαι όμως.
Βρήκα! Να, ένα επάγγελμα ωραίο.
Όχι,θεωρητικός της βίας, Μήτσο μου.
Δεν έχω σωστές διασυνδέσεις.
Ξέρεις, τον Κόναν, τον Μπρους Λη και άλλες εκκρεμούσες υποθέσεις.
Φιλόσοφος θα διοριστώ, ατάκα κι επί τόπου.
Τι είναι ο φιλόσοφος;
Ο άνθρωπος που κάνει P.R. με τον εαυτό του.
Σε πιθάρι κατοικείς,
σκέφτεσαι της μετρητοίς
ξεγελάς το νταβατζή,
κι όλο και κάποιο γκομενάκι θα βρεθεί.
Υπάρχει πολλή απελπισία εκεί έξω, σου λέω…
θα γνωριστούμε
κανένα ποτό θα πιούμε,
και ό, τι ήθελε…υποκύψει.
Καλό είναι, βέβαια, να κατέχεις και μια τέχνη εκτός απ’ το μπλα-μπλα.
Ξέρω να πίνω, να μαλώνω,
και στις μεγάλες μου στιγμές…μέχρι και νεροχύτη ξεβουλώνω!
Τι μου λείπει δηλαδή;
Με έναν καλό υπολογισμό, στο πι και φι θα παντρευτώ.
Ξέρετε καμιά καλή;
Μια γυναίκα με μυαλό – καλύτερα όμως, χαζή.
Δεν είμαι ρατσιστής εγώ.
Να έχει μόνο μετρητό και σου ανοίγω σούμπιντο… ψιλικατζίδικο τρανό!
Τι;;
Να γίνω ληστής τραπεζών; Να κλέψω το παγκάρι;
Ου,να χαθείτε αντίχριστοι!
Αυτά είναι για τους νέους.
Στην ηλικία μου, ποιος θα με πάρει να κάνω το Ζορό;
Κι ύστερα, χτυπώντας μια τράπεζα,
μήπως…χτυπάω και το σύστημα το τραπεζικό;
Άντε, πες και την έκλεψα.
Πού θα τα βάλω τα λεφτά;
Θα τα ράψω στη φόδρα ή θα τα χώσω κάτω από το στρώμα;
Με τόσους κλεφταράδες εκεί έξω,
που για πέντε ευρώ σε κάνουν πτώμα;
Πάλι σε τράπεζα θα τα βάλω.
τράπεζα μπες, τράπεζα βγες, αν συνηθίσεις και γλυκαθείς,
αστεία-αστεία, γίνεσαι…τραπεζομανής.
Γι’ αυτό σου λέω, το βύσσινο να λείπει.
Μου το’ πε κι ο γιατρός:
Ποτό, τσιγάρο και τράπεζες, με μέτρο.
Γιατί αν δεν προσέξω, Μήτσο μου, από κνίτης,
μπορεί να γίνω ο…αναρχικός τραπεζίτης.
Δεν ξέρω αν είμαι τίμιος.
Μπορεί να είμαι και δειλός.
Πάντως, αν είμαι και τα δυο…θα’μαι μικροαστός!
Κι αν προσπαθήσω πιο πολύ;
Θα γίνω τάχα ζηλευτός;
Απατεώνας, ψευταράς, ένας μικρονονός;
Μπα! Αδύνατον. Είμαι κοινωνικό μηδέν.
Το μόνο που κατάφερα να κλέψω στη ζωή μου
ήταν…μισό ρεφρέν!
Μπατίρ Υιός
( *τεντζερεδικά: τα γερμανικά που χρειάζεσαι να ξέρεις, για να δουλέψεις σε κουζίνα της Γερμανίας)
( photo, αναδημοσίευση από http://eclectariumshuker.blogspot.com )
bourloto 